Trémulas flores

Admiro
en las flores
su naturaleza descubierta:
resistentes tallos turgentes
hojas verdes quebradizas
espinosos cactus milenarios
trémulas flores alicaídas
a la menor brisa

Envidio principalmente
de esas fragilísimas flores
el sumo cuidado
con que aquellas manos
las toman
a fin de que
en ningún momento desvanezca
la frescura de sus abiertos pétalos

Manos

-conocedoras de su naturaleza-

Alma Acróbata, 2018

Frémissantes fleurs

J’admire
chez les fleurs
leur nature à découvert
résistantes tiges renflées
feuilles vertes délicates
épineux cactus millénaires
tremblantes fleurs défaites
à la moindre brise

J’envie principalement
à ces fleurs si fragiles
le soin extrême
avec lequel ces mains-là
les saisissent
afin que
à aucun moment s’évanouisse
la fraîcheur de leurs pétales ouverts

Mains

-connaisseuses de leur nature-

Traducción: André Philippot y Stella Maris

A dozura necesaria

Onde hai madeira?
Onde hai cinzas?
Non sempre hai calor
nunha casiña
ó contrario

Hai unha fendedura fría naquel feixe

feixe de ausencias
que asoballan as partes
as cousas
e tamén a nudez da alma

Agora mesmiño hai
unha sombra alumeante
no ángulo da noite

É un chisco de luz
case unha ponte transparente
dunha illa á outra

Algo puro que fala máis baixo que a verba
pero ó mellor di máis

Máis do que eu atopo
máis do que eu toco
e me perde e me queima

Está moi lonxe esa substancia recendente
que quere casar o río e a faisca
sen que ningún dos dous mude

Avívase o meu vacío
-onde xurde unha chamada-
formada pola resposta dunha
esencia-crenza
nesta árbore, neste fértil tempo
cunha liberdade acadada
eternamente libre e misteriosa

Coa complicidade dun
acender invisibelmente
a chama
da dozura necesaria

                                                                       década dos 70